Harold Courtenay Armstrong (1892-1943) was a British officer and author. He served in the British intelligence during the World War I and was captured by the Ottomans during the siege of Kut in 1916. Marched through Syria to Turkey, he attempted to flee and was imprisoned. Following the end of the war, he was later posted in the occupied Istanbul as Deputy Military Attorney at the British High Commission. During his stay in Turkey, Armstrong met numerous Georgians who had fled during the Bolshevik invasion of Georgia in 1921. He struck up close relations with some of them and remained good friends with Leo Kereselidze, a prominent Georgian military figure, politician and journalist who was involved in the Georgian national movement against the Soviet domination. After returning to Britain, Armstrong published numerous books about the Middle East. In 1934 he wrote a biography of Leo Kereselidze, entitled Unending Battle, in which he made interesting observations about the Georgians:
"They are a strange people, difficult for an Anglo-Saxon to understand, and with whom it is often difficult for him to sympathize. Their origin and the origin of their language is unknown. In the fifth century, when much of the West and all Russia was still barbarian, they were Christians, and they have retained their faith. Their culture, though based on Persia, is Western, and yet they are essentially orientals.
They are fighters always, chivalrous, brave to folly, gay, haphazard, reckless, taking good and bad as equal chances, and while with success they grow indolent, defeat braces them to effort. Virile and handsome, both men and women are horsemen and delight in all sport and in danger. They are generous, spontaneous without any morbid mysticism of the Russians, and they are warm-hearted and yet proud as Lucifer. They are fierce and vindictive if their honor is touched, hot-headed, quarrelsome and quick to lash out and to kill at the smallest insult - and without counting the cost: tireless in revenge and as often fantastically generous in forgiving.
To talk, to discuss, to spend hours in amiable conversation or argument [is] a habit of Georgians: they [get] an active pleasure from talking; often for them words [are] more real than actions.
They are never bothered with saving a few cents by bargaining. When they have money they spent it with open hand, surrounded by tens of friends and relatives, carelessly and without calculation, trusting to the gods to bring them more. The fondness of celebration is in their blood and is evidenced in the patterns of incredible hospitality - the groaning board of welcome, the elaborate speeches of the Tamada (the master of the feast) as food and drink show no sign of ceasing to fill plates and glasses, the week-long festivities that are held on every occasion.
They act more by impulse and emotion than by reason, and are easily moved by a word or a gesture from tears to laughter or from savage hatred to tenderness. Illogical, their actions are as hard to follow as those of children' nor can they be foreseen. Intense individualists they lack in discipline and self-control, and resent orders or being commanded. Yet above all they are filled with a great patriotism, a love of Georgia and a love of Liberty so intense that no defeat and no disaster can destroy or temporarily break these."
============================
თარგმანი
"ქართველები უცნაური ხალხია, ანგლო-საქსონელი ადამიანისათვის რთულად გასაგები და რომელთანაც რთული იქონია თანაგრძნობის შეგრძნება. მათი წარმოშობა, ისევე როგორც მათი ენისა, ბურუსითაა მოცული. მეხუთე საუკუნეში, მაშინ როდესაც დასავლეთის დიდი ნაწილი და მთელი რუსეთი ჯერ კიდევ ველური იყო, ქართველები უკვე ქრისტიანები იყვნენ და მათ დღემდე შეინარჩუნეს თავიანთი მრწამსი. მათი კულტურა სპარსულს ეყრდნობა მაგრამ ამავე დროს დასავლურიცაა, თუმცა არსებითად ქართველები მაინც აღმოსავლეთის ხალხია.
ქართველები ყოველთვის მებრძოლები არიან, რაინდულები, უზომოდ მამაცები, მხიარულები, [მაგრამ ასევე] თავქარიანები, წინდაუხედავები, კარგსა და ცუდს რომ თანაბრად ეგებებიან; რაც უფრო წარმატებულები არიან, მით უფრო უსაქმურები და ზანტები ხდებიან, მაგრამ წარუმატებლობა კვლავ ძალისხმებისაკენ ამხნევებს მათ. ძლიერნი და მშვენიერნი, კაცებიც და ქალებიც კარგი მხედრები არიან და დიდ სიამოვნებას ნახულობენ სხვადასხვა შეჯიბრებებში და საფრთხეში.
ქართველები არიან გულუხვები, სპონტანურები, ყოველგვარი იმ არაჯანსაღი მისტიციზმის გარეშე რომელიც რუსებს ახასიათებთ, გულთბილები და ამავე დროს თვით ლუციფერივით ამაყნი. როდესაც საქმე ღირსებას შეეხება, ქართველი ხდება მძვინვარე და გულღრძო, ფიცხი, მოჩხუბარა, წამში შეუძლია იფეთქოს და მოკლას რაიმე წვრილმანი შეურაცყოფისათვის, იმის გაუაზრებლად თუ რად დაუჯდება ეს მას; შურისძიებაში დაუღალავნი, ისინი ასევე ფანტასტიურად გულუხვები არიან პატიებაში.
საუბარი, განხილვა, სასიამოვნო განსჯაში და დისკუსიაში საათების გატარება - ეს არის ქართველთა ჩვევა. საუბარი დიდად სიამოვნებთ მათ და მათვის სიტყვა უფრო მნიშვნელოვანია ვიდრე ქმედება.
ისინი არასოდეს იწუხებენ თავს ფულის დაზოგვით; როდესაც ფული აქვთ, გაშლილი ხელით ხარჯავენ გარშემორტყმულნი ათობით მეგობრითა და ნათესავით, ხარჯავენ დაუდევრად და ხვალინდელ დღეზე ფიქრის გარეშე, იმის იმედით რომ იღბალი გაუმართლებთ და ისევ იშოვნიან ფულს. ქეიფი და დროსტარება მათ სისხლშია და ამის დასტურია მათი წარმოუდგენელი სტუმართმოყვარეობა - საჭმლით დახუნძლული მაგიდები, თამადას დახვეწილი სადღეგრძელოები, საჭმელ-სასმელის უწყვეტი დინება რომელსაც ბოლო არ უჩანს, მრავალ-დღიანი დღესასწაულები რომელსაც ნებისმიერ საბაბზე აწყობენ.
ქართველები უფრო მოქმედებენ იმპულსითა და ემოციებით ვიდრე საღი გონებით, ერთი სიტყვა ან ქმედებაა საკმარისი რათა ისინი ცრემლებიდან სიცილამდე მიიყვანო, ან მტრობიდან სათუთობამდე. მათი ქმედებები ხშირად არალოგიკურია და ისევე რთულად გასაგები როგორც ბავშვების საქციელი; რთულია მათი მოქმედების განჭვრეტა.
ქართველები არიან მგზნებარე ინდივიდუალისტები, რომლებსაც აკლიათ დისციპლინა და თვითკონტროლი; სძაგთ ბრძანებები და დამორჩილება. მაგრამ ყველაზე მეტად ისინი გამსჭვალულები არიან პატრიოტიზმით, საქართველოს და თავისუფლების სიყვარულით, რომელიც იმდენად მგზნებარეა რომ ვერანაირი დამარცხება ან უბედურება ვერ შეძლებს გაანადგუროს ან გასტეხოს ეს ხალხი."
No comments:
Post a Comment